Innowacyjne zastosowanie związku mononadsiarczanu potasu – oczyszczanie gleby

Wieloletnia, ciągła uprawa roli oraz stosowanie dużych ilości niesterylizowanego obornika i nawozu organicznego prowadzi do problemów z glebą. Problemy te powodują poważne ponowne plony i różne choroby, które wpływają na wzrost plonów, a nawet prowadzą do nieurodzaju.

Związek mononadsiarczanu potasu może rozkładać zanieczyszczenia organiczne w glebie, rozkładać i niszczyć strukturę toksycznej materii organicznej, dzięki czemu szkodliwe substancje mogą zostać usunięte z gleby lub wód gruntowych lub mogą zostać przekształcone w substancje nietoksyczne/mało toksyczne. W ten sposób zanieczyszczoną glebę można oczyścić i naprawić, a także przeprowadzić remediację na miejscu lub rekultywację ektopową.

Związek mononadsiarczanu potasu może również rozkładać zanieczyszczenia szkodliwe dla środowiska i trudne do rozkładu metodami biologicznymi, takie jak polichlorowane bifenyle (PCBS), wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA), pestycydy, herbicydy, barwniki (takie jak zieleń malachitowa itp.) .), toksyny glonów i inne zanieczyszczenia.

Obecnie istnieją trzy popularne typy technologii rekultywacji gleby:
(1) Technologie fizycznej rekultywacji, w tym odkażanie wentylacyjne, obróbka cieplna itp.
(2) Technologie bioremediacji, w tym fitoremediacja, remediacja mikrobiologiczna itp.
(3) Techniki chemicznej rekultywacji, w tym separacja próżniowa, odpędzanie parą, czyszczenie chemiczne, utlenianie chemiczne itp.
Technologia fizycznej rekultywacji nie tylko pochłania wiele zasobów ludzkich i materialnych, ale także w zasadzie nie jest w stanie poradzić sobie z antybiotykami w glebie.
Obecnie metabolizm drobnoustrojów jako rodzaj technologii bioremediacji polega głównie na usuwaniu zanieczyszczeń z gleby. Jednakże, ponieważ antybiotyki hamują aktywność drobnoustrojów, bioremediacja w glebie skażonej antybiotykami jest trudna do osiągnięcia w tej technologii.
Technologia chemicznej rekultywacji może usuwać zanieczyszczenia poprzez dodawanie do gleby utleniaczy, które reagują z substancjami zanieczyszczającymi w glebie. W porównaniu z tradycyjną technologią remediacji fizycznej i biologicznej, technologia remediacji chemicznej ma oczywiste zalety, takie jak dogodna realizacja i krótki cykl oczyszczania, zwłaszcza w przypadku leczenia antybiotykami w glebie.
Mononadsiarczan potasu ma nie tylko stabilną strukturę, jest łatwy w transporcie i opłacalny, ale także można go aktywować w celu wytworzenia rodników siarczanowych o większej zdolności utleniania i szerszym zakresie dostosowania pH. W ostatnich latach szeroko badano metodę rekultywacji środowiska poprzez aktywację mononadsiarczanu potasu w celu wytworzenia rodnika siarczanowego.