การประยุกต์ใช้นวัตกรรมของสารประกอบโพแทสเซียมโมโนเพอร์ซัลเฟต – การบำบัดดิน

การทำฟาร์มต่อเนื่องยืนต้นและการใช้ปุ๋ยคอกและปุ๋ยอินทรีย์ที่ไม่ผ่านการฆ่าเชื้อจำนวนมากทำให้เกิดปัญหาดิน ปัญหาเหล่านี้ก่อให้เกิดการเก็บเกี่ยวพืชผลที่ร้ายแรงและโรคต่างๆ ซึ่งส่งผลต่อการเจริญเติบโตของพืช และยังนำไปสู่ความล้มเหลวของพืชอีกด้วย

สารประกอบโพแทสเซียมโมโนเพอร์ซัลเฟตสามารถย่อยสลายสารมลพิษอินทรีย์ในดิน สลายตัวและทำลายโครงสร้างของสารอินทรีย์ที่เป็นพิษ เพื่อให้สามารถกำจัดสารที่เป็นอันตรายออกจากดินหรือน้ำใต้ดิน หรืออาจเปลี่ยนเป็นสารที่ไม่เป็นพิษ/เป็นพิษต่ำ ด้วยวิธีนี้ ดินที่ปนเปื้อนสามารถบำบัดและซ่อมแซมได้ และตระหนักถึงการฟื้นฟูในแหล่งกำเนิดหรือการฟื้นฟูนอกมดลูก

สารประกอบโพแทสเซียมโมโนเพอร์ซัลเฟตยังสามารถย่อยสลายสารมลพิษที่เป็นอันตรายต่อสิ่งแวดล้อมและยากต่อการย่อยสลายโดยวิธีทางชีวภาพ เช่น โพลีคลอรีนไบฟีนิล (PCBS), โพลีไซคลิกอะโรมาติกไฮโดรคาร์บอน (PAHs), ยาฆ่าแมลง, สารกำจัดวัชพืช, สีย้อม (เช่น มาลาไคต์กรีน ฯลฯ .) สารพิษจากสาหร่ายและสารมลพิษอื่นๆ

ปัจจุบันมีเทคโนโลยีการฟื้นฟูดินทั่วไปอยู่ 3 ประเภท ได้แก่
(1) เทคโนโลยีการฟื้นฟูทางกายภาพ รวมถึงการขจัดการปนเปื้อนด้วยการระบายอากาศ การบำบัดความร้อน ฯลฯ
(2) เทคโนโลยีการบำบัดทางชีวภาพ รวมถึงการบำบัดด้วยแสง การบำบัดด้วยจุลินทรีย์ ฯลฯ
(3) เทคนิคการฟื้นฟูทางเคมี รวมถึงการแยกสูญญากาศ การแยกไอน้ำ การทำความสะอาดสารเคมี ออกซิเดชันทางเคมี ฯลฯ
เทคโนโลยีการฟื้นฟูทางกายภาพไม่เพียงแต่ใช้ทรัพยากรมนุษย์และวัสดุจำนวนมากเท่านั้น แต่ยังไม่สามารถจัดการกับยาปฏิชีวนะในดินได้ในขั้นพื้นฐานอีกด้วย
ปัจจุบันเมแทบอลิซึมของจุลินทรีย์เป็นเทคโนโลยีการบำบัดทางชีวภาพชนิดหนึ่งที่มีจุดประสงค์หลักในการกำจัดมลพิษในดิน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากยาปฏิชีวนะยับยั้งการทำงานของจุลินทรีย์ เทคโนโลยีนี้จึงเป็นเรื่องยากที่จะบรรลุการบำบัดทางชีวภาพในดินที่ปนเปื้อนด้วยยาปฏิชีวนะ
เทคโนโลยีการบำบัดด้วยสารเคมีสามารถกำจัดมลพิษได้โดยการเติมสารออกซิแดนท์ลงในดินเพื่อทำปฏิกิริยากับสารมลพิษในดิน เมื่อเปรียบเทียบกับการฟื้นฟูทางกายภาพและเทคโนโลยีการฟื้นฟูทางชีวภาพแบบดั้งเดิม เทคโนโลยีการฟื้นฟูทางเคมีมีข้อได้เปรียบที่ชัดเจน เช่น การใช้งานที่สะดวกและรอบการรักษาสั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการรักษายาปฏิชีวนะในดิน
โพแทสเซียมโมโนเพอร์ซัลเฟตไม่เพียงแต่มีโครงสร้างที่เสถียร ง่ายต่อการขนส่งและคุ้มต้นทุนเท่านั้น แต่ยังสามารถกระตุ้นเพื่อสร้างอนุมูลซัลเฟตที่มีความสามารถในการออกซิเดชันที่แข็งแกร่งขึ้น และช่วงการปรับ pH ที่กว้างขึ้น ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีการศึกษาวิธีการฟื้นฟูสิ่งแวดล้อมโดยการเปิดใช้งานโพแทสเซียมโมโนเพอร์ซัลเฟตเพื่อผลิตอนุมูลซัลเฟตอย่างกว้างขวาง